نوشین کشاورزنیا، از سخنرانان جوان بنیاد پژوهش‌های زنان، به تقابل نسل‌ها، خواسته‌ها و ایده‌ها در کمپین یک‌میلیون می‌پردازد و روند ساختار قدرت را در آن بررسی می‌کند.

ویژگی‌های کمپین

از نظر نوشین کمپین چارچوب ایدئولوژیک خاصی ندارد، هرچند ممکن است به گرایش خاصی تمایل داشته باشد.

ساختار کمپین بدین گونه است که انسان‌های مختلف با گرایش‌های گوناگون در کنار هم کار کنند و با اینکه اغلب آنان سکولار هستند، با مذهبی‌ها نیز همکاری می‌کنند.

این ساختار میدان فراخ‌تری برای نسل جدید گشود تا در کنار نسل‌های پیشین در کمپین فعالت کنند.

نسل جدید

نسلی که مقارن با انقلاب و یا پس از آن به دنیا آمده، از فضای پیش از انقلاب اطلاع چندانی ندارد. درک و احساس این نسل نسبت به جامعه و تاریخ برگرفته از آموزش پس از انقلاب و رسانه‌هاست.

بسیاری از والدین از تجریه‌های خودشان چندان برای بچه‌ها نمی‌گویند تا آرامش خانواده به هم نخورد و بچه‌ها بیشتر به درس بپردازند تا به سیاست. و این دلیلی‌ست تا نسل جدید در جریان تجربیات والدین‌شان نیز قرار نگیرند.

نوشین اما نسل جدید را جهان‌وطن‌تر می‌داند که می‌کوشد تئوری را با عمل به پیش برد. نسلی که تمام زندگی خود را در فعالیت جنبشی نمی‌بیند و در کنار آن زندگی خانوادگی و کاری مجزایی دارد.

نسل جدید از بت‌سازی پرهیز دارد و بازنگری نقادانه‌ی زنان نسل پیشین را ـ که اغلب در خارج از ایران زندگی می‌کنند ـ پیش رو دارد.

نوشین مهمترین چالش درونی کمپین را مسئله‌ی سازمانی می‌شمارد. بحثی که در جنبش زنان ایران جدید است و نیاز به آزمون و خطا دارد.

در جریان تازه‌تأسیسی مانند کمپین، شکل گرفتن سلسله مراتب پنهانی طبیعی به نظر می‌رسد، چراکه افرادی روابط سراسری در داخل و خارج داشتند، از امکانات بیشتری برخوردار بودند، میزان فعالیت‌شان بیشتر بود و چرخه‌ی اطلاعات نیز در دست آنان بود.

شکل‌گیری حلقه‌های دوستی تا حدی گریزناپذیر است و در تصمیم‌گیری مشارکتی نقش دارد و از آنجا که قدرت تصمیم‌گیری در ما ضعیف است و قدرت اظهار نظر مستقل در هیچ جا به ما آموخته نشده، محبوبیت و اقتدار دیگران باعث ربودن رای افراد می‌شود.

تقابل و همکاری

کمپین تقابل تا همکاری را با نسل‌ها تجربه کرد. در مسیر تلاش برای حل چالش‌ها افتراق و هم‌دلی را گذراند. آغار فعالیت‌های جدی جوانان در کمپین مقارن است با قدرت‌گیری اصول‌گرایان. سیر جنبش ابتدا همکاری است. با افزایش نیروی‌های جوان، تقابل‌ها روشن‌تر و نسل پیشین به قدرت‌طلبی متهم می‌شود.

در آذر 86 چالشی در میان کنش‌گران آغاز می‌شود. دسته‌بندی‌های نسلی انجام می‌پذیرد و نوک تیز نسل جوان به نسل انتقال‌دهنده (زنانی که در زمان انقلاب کودک یا نوجوانند) است.

جدا شدن گروهی با سایت مدرسه فمینیستی، به بی‌اعتمادی در زنان دامن می‌زند. نگاه‌ها واقع‌گراتر می شود و با تأکید بر ساختارهای سیار، مشارکت‌های حداقلی بوجود می‌آید.

برخوردهای غیردمکراتیک به نقد کشیده می‌شود و کنش‌گران از تجربه‌های مثبت و منفی خود می‌گویند که این چالش‌ها در زمان دریافت جوایز به اوج خود می‌رسد.

پس از گذشت دو سال از کار کمیپین انتقادات در میان نسل‌ها کم‌کم به نقد درون‌نسلی تبدیل می‌شود، چراکه همواره جوانان تازه‌نفسی جذب جنبش می‌شوند.

در ادامه‌ی این چالش‌ها، کمپین بر اساس ارزش‌های فمینیستی، پرهیز از هر نوع سلسله مراتب، توانمندسازی، برابری و سیستم افقی را به یک ارزش تبدیل کرد.

راه‌کارها

نوشین بر استفاده از تجربیات نسل‌های پیشین و نیز نقد الگوهای مردسالارانه تأکید دارد.

وی نقد را همان مقاومت می‌داند. مقاومتی که در راستای تصحیح و بهبود جنبش است و نه سرکوب و نفی آن و اعمال قدرت در کمپین و ساختارهای عمودی و مردسالارانه را به چالش می‌کشد.

نوشین نقد و گفتگو درباره‌ی شیوه‌های سازماندهی را تمرین دمکراسی می‌انگارد که به پروسه‌ی دمکراتیزه کردن جنبش منجر می‌شود و به جامعه انتقال می‌یابد.

http://www.shahrzadnews.org/index.php?page=2&articleId=1681